Mela Muter

Mela Muter była jedną z najciekawszych osobowości na przełomie XIX i XX wieku. Mieszkała w Paryżu, a krytycy francuscy uważali ją za jedną z wielkich postaci kobiecych ówczesnego malarstwa i świetną portrecistkę Zakwalifikowanie jej twórczości do Szkoły Paryskiej nie jest jednoznaczne. Pojawiają się w niej nawiązania do fowizmu, kubizmu, stylu Paula Cézanne’a, van Gogha. Widać silny, dynamiczny dukt pędzla, lub kubicznie zarysowane bryły krajobrazu, kiedy indziej – delikatne rozproszenie farby na niezagruntowanym płótnie – jak w portretach. W niewielkim katalogu zawarto reprodukcje dwunastu prac Meli Muter oraz dwa teksty. Anna Król, zestawiając Melę Muter z Olgą Boznańską, pisała: „Obie artystki zasłynęły w Paryżu jako znakomite, wzięte portrecistki. Stworzyły niezwykłą galerię portretów postaci artystycznego i politycznego świata Paryża lat dwudziestych i trzydziestych, nigdy nie schlebiając portretowanym. Boznańska malowała wprost na tekturze, a Muter na niezagruntowanym, grubym płótnie. Łączyła je nadrzędna zasada: oddania prawdy o malowanej postaci i egzystencjalny stosunek do modeli”.